دیروز کلاس پزشکی قانونی داشتیم.دکتر داوود ابادی ،استاد ما،اسلاید هایی را از جنایت ها ومقتولین وکشته شدگان آماده کرده بود تا ما را بیشتر با زوایای این علم آشنا کند.تصاویر متنوع بود،انسانهایی که به وسیله گلوله به قتل رسیده بودند و اینکه چگونه بدانیم سوراخ ورود وخروج گلوله کدام است،افرادی که خودکشی کرده بودند وخود را به دار اویخته بودند یا اینکه انها را بوسیله دار زدن به قتل رسانده بودند و اینکه بوسیله کبودی های نعشی چگونه نوع مرگ را تشخیص دهیم.استادمان می گفت:بعضی حیوانات وحشرات مثل سگ وگربه وسوسک های خانگی و مورچه علاقه زیادی به مردار دارند وپس از مرگ انسانها اگر در محیطی باشند که در دسترس گربه وسگ باشند اثری از مرده به جا نمی ماند.عکسی از یک مرده را به ما نشان داد که چند روز پس از مرگ از او گرفته شده بود.در این تصویر،تمام بدن مرده را کرمهایی پوشانده بود که در حال تجزیه بدن او بودند.اتفاقی که پس از مرگ بر سر همه ما خواهد امد وهمه طعمه کرمها و سوسکها ودیگر حشرات وجانوران خواهیم شد واثری از ما بر جای نخواهد ماند مگر نام نیک واعمال صالح.
درس بزرگی که دیروز گرفتم درس عاقبت شناسی بود واین که نباید ما انسلنها به خاطر حسادتها و کینه ها واحساسات خود ،باعث هلاکت دنیوی واخروی خود شویم .با اندیشیدن به اینکه جسم و بدن مادی ما خوراک درندگان وخزندگان خواهد شد روح خود را تعالی ببخشیم واز هر گناه ونا پسندی مثل دروغ،غیبت،تهمت،ترک نماز وروزه بپرهیزیم وبا انجام اعمال صالح ونیک روح خود را جلا دهیم.
